BADANIA TECHNIKĄ ELEKTROMAGNETYCZNĄ

Badania elektromagnetyczne EM w formie dipolowych profilowań indukcyjnych polegają na badaniu tzw. przewodności elektrycznej ośrodka. Zasada działania polega na wzbudzeniu (wyindukowaniu) przez nadajnik pierwotnego pola elektromagnetycznego. W odpowiedzi badany ośrodek generuje wtórne pole elektromagnetyczne, które jest proporcjonalne do przewodnictwa ośrodka. Reaguje ono na zmiany litologii, wody podziemne czy zanieczyszczenia. Obiekty metalowe wytwarzają silne, wtórne pole elektromagnetyczne, dlatego różnicowy pomiar pola pierwotnego i wtórnego pozwala na precyzyjną lokalizację zakopanych przedmiotów metalowych (beczki, niewypały i inne obiekty o wysokiej przewodności elektrycznej). Podobnie jest w przypadku odcieków ze składowisk odpadów i ścieków, które zawierają sole i kwasy o wysokiej przewodności. Dzięki nim znacznie wzrasta przewodność elektryczna zanieczyszczonej wody gruntowej przez odpady, co pozwala je wykryć.

Badania takie wykonywane są z wykorzystaniem specjalistycznej aparatury tzw. konduktometrów. Badania takie mają taką zaletę, że pozwalają na pomiary bez użycia elektrod lub kontaktu z gruntem tak jak jest to w klasycznej metodzie elektrooporowej. Podczas pomiarów mierzone są: pozorna przewodność elektryczna (mS/m) oraz pomiar składowej rzeczywistej tzw. „In-phase” (ppt).

Na podstawie pomiarów zostaje opracowana powierzchniowa mapa przewodności elektrycznej z okonturowanymi anomaliami, która jest podstawą interpretacji.