Strona główna | Baza wiedzy | Badania geofizyczne | Badania elektrooporowe | Profilowania elektrooporowe
BADANIA ELEKTROOPOROWE TECHNIKĄ PROFILOWANIA
Do pomiarów ośrodka, wykorzystując metodę profilowania elektrooporowego, używa się podobnych układów pomiarowych jak dla metody sondowania (tj. układ Schlumbergera, Wennera). Profilowanie elektrooporowe, jako podstawowe badania elektrooporowe, polega na przemieszczaniu układu pomiarowego wzdłuż profilu z niezmienioną geometrią układu. Z tego powodu przy tej metodzie zakłada się stały zasięg głębokościowy.
Profilowanie elektrooporowe dla trzech różnych układów pomiarowych
Dla profilowań określane są zmiany oporności w kierunku poziomym. Wynikiem profilowania elektrooporowego jest krzywa zmian oporności pozornej wzdłuż linii profilu. Interpretacja otrzymanych krzywych (polowych) polega na określeniu zmian poziomych podłoża, tektoniki, stref spękań oraz ich kształtu, wkładek nisko- lub wysokooporowych a także zmian facjalnych w obrębie tej samej warstwy.
Profilowanie elektrooporowe dla trzech różnych rozstawów pomiarowych
Zarówno profilowania elektrooporowe jak i sondowania maja charakter jednowymiarowy, co znaczy, że zmiany oporności są określane odpowiednio w poziomie oraz w pionie. Jest to istotne, ponieważ dobór metody zależy od utworów geologicznych badanego obszaru oraz od kształtu poszukiwanych/rozpoznawanych obiektów. Sondowania stosujemy, gdy spodziewamy się poziomych lub lekko pochylonych granic, natomiast profilowania stosujemy dla stromych lub pionowych granic.
Głównym zastosowaniem jest określenie oporności gruntów np. dla posadowienia gazociągów lub innych obiektów liniowych gdzie istotne podczas projektowania jest poznanie rozkładu oporności na całej trasie przebiegu w sposób ciągły. Dane takie mogą być następnie użyte do obliczeń korozyjności, agresywności lub dla celów poprawnego uziemienia takich obiektów.
Bardziej zaawansowaną metodą jest tomografia elektrooporowa będąca połączeniem sondowania i profilowania elektrooporowego. Pozwala ona w sposób o wiele bardziej wydajny scharakteryzować ośrodek gruntowo-skalny pod kątem zmian oporności.
