BADANIA GRAWIMETRYCZNE

Badania geofizyczne metodą grawimetryczną bazują na zmienności pola grawitacyjnego (przyciągania) Ziemi, w zależności od jej budowy. Istotą metody jest to, że każda niejednorodność w rozkładzie gęstości ośrodka skalnego generuje swoje własne pole grawitacyjne. Tym samym rozkład wartości siły ciężkości uzależniony jest przede wszystkim od różnicy gęstości objętościowych skał ją budujących oraz otoczenia. Rozkład ten zależy także od rozmiarów, kształtu i głębokości występowania tej niejednorodności (inaczej ciało zaburzające). Takimi ciałami są np. różne struktury geologiczne i formy antropogeniczne jak: uskoki, pustki, wymycia i deformacje nieciągłe powierzchni terenu. Zastosowanie metody w wersji inżynierskiej zwanej mikrograwimetrią daje szczególnie pozytywne rezultaty w wykrywaniu pustek występujących w górotworze wraz z prognozowaniem ich ekspansji ku powierzchni terenu i zagrożeniu powstawaniem deformacji nieciągłych w postaci lejów zapadliskowych i progów. W rejonach występowania takich pustek i stref spękań i rozluźnień generowane są ujemne anomalie grawimetryczne.

Badania grawimetryczne wykonywane są najczęściej w wersji:

• • zdjęć profilowych
  • zdjęć powierzchniowych.