WIERCENIA

Wiercenia to najpowszechniejsza i najprostsza metoda rozpoznania wgłębnej budowy podłoża gruntowo-skalnego. Polega ona na wykonywaniu otworu wiertniczego i badaniu uzyskanego w ten sposób urobku. Metoda ta jest realizowana różnymi technikami, w zależności od budowy geologicznej, celu, głębokości, wymagań co do poboru prób. Wyróżniamy następujące techniki wierceń:

Wiercenia ręczne

Jest to najprostsza i najpowszechniejsza forma rozpoznania płytkiego podłoża gruntowego,  szczególnie w miejscach niedostępnych dla ciężkiego sprzętu. Dzięki swej mobilności są najczęściej wykorzystywane dla obiektów liniowych takich jak drogi, linie kolejowe, gazociągi. Średnica takich wierceń zawiera się w przedziale od 65 – 90 mm i jest dopasowana do ewentualnego rurowania otworu w przypadku napotkania zwierciadła wód podziemnych.

Wiercenia udarowe

Jest to metoda rozpoznania podłoża gruntowego nawet do kilkunastu metrów używając różnych średnic próbników. Za pomocą młota o zasilaniu spalinowym przelotowe próbniki zagłębiają się w podłoże, napełniają się urobkiem, są wyciągane i opisywane. Metoda ta jest przydatna w miejscach niedostępnych dla ciężkiego sprzętu, w przypadkach płytko występującego zwierciadła wód podziemnych oraz w miejscach gdzie niemożliwe jest użycie świdra ręcznego ze względu na „ciężkie” grunty bądź miąższe warstwy utworów nasypowych.

Wiercenia mechaniczne sznekowe i rdzeniowane

Wiercenia mechaniczne są wykonywane wówczas, gdy zachodzi potrzeba wykonania otworów o głębokości przekraczającej kilkanaście metrów, lub gdy występują wyjątkowo ciężkie warunki terenowe, płytko zalegające zwierciadło wód podziemnych, grunty kamieniste i skaliste. Wiercenia te można podzielić na wiercenia sznekowe, wykonywane przy użyciu świdra spiralnego, będące najprostszym systemem tego typu wierceń.  Otwory mogą być rurowane w przypadku napotkania płytkiego zwierciadła wód podziemnych celem ich odizolowania. Tym systemem można prowadzić rozpoznanie do głębokości około 25-30 m p.p.t. Przy sprzyjających warunkach z dna tak odwierconego otworu można pobrać próby o nienaruszonej strukturze, bądź wykonać dodatkowe badania takie jak sondowanie sondą SPT czy FVT.

Wiercenia rdzeniowane, będące bardziej zaawansowaną formą wierceń mechanicznych są szczególnie przydatne przy rozpoznaniu utworów skalistych, nawierzchni dróg, lotnisk oraz w przypadku gdy zachodzi potrzeba poboru prób o nienaruszonej strukturze. Wiercenia rdzeniowane są zalecane również przy badaniu osuwisk oraz w wytycznych GDDKiA dla badania dróg. Tego typu wiercenia pozwalają ciągłą obserwację nienaruszonego profilu gruntowego. Wiercenia rdzeniowane znajdują swoje zastosowanie w geologii inżynierskiej i hydrogeologii.

Szczególne miejsce wśród wierceń mechanicznych zajmują wiercenia gryzerem oraz przy udarowe przy użyciu młotka dolnego i górnego. Są to wiercenia prowadzone głównie w celu weryfikacji informacji uzyskanych np. z badań geofizycznych. Pozwalają one na ogólne rozpoznanie podłoża na podstawie zwiercin, płuczki, czy też materiału pobieranego na sita. Wiercenia takie są również przydatne jako przygotowanie do badań geofizycznych typu uphole, downhole, crosshole lub jako otwory strzałowe dla sejsmiki dynamitowej.