OBLICZENIA STATECZNOŚCI METODĄ NUMERYCZNĄ

W celu głębszej analizy zachowania się skarp i zboczy wykonuje się modelowania numeryczne realizowane za pomocą różnych programów komputerowych. W odróżnieniu od grupy metod brzegowych, gdzie przy opisaniu modelu ośrodek traktowany jest jako ciągły i podział na elementy dotyczy jedynie brzegów ośrodka, metody obszarowe pozwalają na przypisanie właściwości również lokalnym utworom geologicznym. Jego wyższość polega na dużo większej swobodzie w opisywaniu konkretnego zadania geologicznego.

Metoda numeryczna pozwala na zobrazowanie wielu potencjalnych płaszczyzn poślizgu jednocześnie natomiast współczynnik bezpieczeństwa FoS podawany jest dla najniższej wartości. Na podstawie przekroju geologiczno-inżynierskiego konstruuje się model obliczeniowy z uwzględnieniem wszelkich danych wejściowych. Model ten następnie jest pokryty siatką obliczeniową, tworząc oczka siatki określone węzłami, w których to będzie następowało przeliczenie parametrów geomechanicznych w kolejnym kroku obliczeniowym.

W zależności od gęstości siatki, ośrodka geologicznego oraz stopnia jego rozpoznania (znajomość odpowiednich wielkości fizyczno ? mechanicznych jako danych wejściowych) efektywność oraz czas obliczeń numerycznych rośnie wraz ze złożonością zadania. Jeżeli rozważane sytuacje geologiczno ? inżynierskie są możliwe do modelowania, a sposób wyznaczenia danych wejściowych okazuje się dostatecznie szczegółowy do analizowania sytuacji, to wyniki obliczeń można spróbować wykorzystać w sposób ilościowy w procesie projektowania.